Ik denk wel eens aan Monica, ze was te echt, ja net teveel bewogen

Is die reis een begin, zo veel meer dan vermoeden geen bewijs kan ik bieden, ik vertrouw op die stem

Hier nu aanschouwen wij, de ironie Nuchter gezien is het best wel bizar

Hoe gevoelig toch die snaar is als de massa niet meer zwijgt

Hij was dit jaar op tijd. Veel eerder dan hij ooit ter sprake kwam, nog nooit

Wij nu gevangen, en toch vrij ik niet bij jou, jij niet bij mij

Een goed gesprek, een luist’rend oor nieuwe dingen om te leren

Weten jullie nog, hoe het toen was wat herinn’ren w’ ons er van

Kreeg ik het geschenk u te geven, te wensen een knip met mijn vingers, en het was weer gewoon.

In acht genomen afstand, een onbekende vijand.