Daar gaat hij ’s morgens met de riem
voortgaand over tegelpad en stoep
Door kou en warmte, regen, zon afwisselend
eensgezind, een oude kreup’le trage hond
Iedere dag weer tegen zeven soms wat later
gaat er hond met baas of andersom
geplaagd gejaagd, vertraagd als ‘t kouder is
Een gemis, het was van beide geen ontwaren
het beeld vervlogen, voorgoed zo leek ‘t gewis
Tot gister ik het oude baasje weer zag gaan
Het leek nu anders thans getoond aan ieder
verlaten door zijn trouwe viergevoeter na oud
weer jong aan lijn, zolang het duren mag
te samen gaan, een eer om te aanschouwen
Dichterenbijpeter 
Geef een reactie