Verhalen

“Soms denk ik wel eens, wat denk ik nu weer.”

Nog niet eerder heb ik vanmorgen heel sterk het gevoel gehad om even met mijn vader te praten.

Ja, zo blijven dan geloof, hoop en liefde. Maar de laatste, de liefde, is het allerbelangrijkst.

Dus leeftijd is niets meer dan een gevoelig cijfer.

De één doet alles met enige terughoudendheid, de ander met een ogenschijnlijke doelloosheid.

Toch weten we allemaal dat dat een betrekkelijke waarheid is. Een betrekkelijke waarheid is dat eigenlijk niet, een waarheid.

Heel veel verder in de tijd, in die oude vampierenfilms met Christopher Lee, heb ik toch iets van herkenning gezien

Vroeger toen ik nog klein was, werd je bijvoorbeeld bang gemaakt voor Zwarte Piet. Hij deed stoute kindertjes in de zak, en dan moest je mee naar Spanje.

Misschien hetzelfde als met onze middeleeuwse schilders. Gaven ook zij niet de realiteit een verbeeldend tintje ?

Hebben we even weer bijgepraat. Ik tenminste.

Het zijn soms dingen die mij door het hoofd spelen. Daar loop ik dan de hele dag mee rond.

Audi, vide, tace, si tu vis vivere in pace. (Hoor, zie en zwijg, als je in vrede wilt leven)

Alhoewel het hier niet verder ging dan het, bijvoorbeeld, laten vallen van een hamer op je tenen net nadat de werkschoenen waren verwisseld voor de open sandalen. Op zich vrij pijnlijk, maar niet levensbedreigend.

“Ik heb je blog herschreven”

Wat je nog kon zien waren zijn benen die achter de haldeur omhoog staken, hijzelf lag aan de binnenkant. Op zich niks mis mee natuurlijk, hij wou immers toch naar binnen.

Voor deze keer wil ik ook eens een album aanprijzen. Danny Vera, Pressure makes diamonds. Diamanten worden gevormd onder grote druk. Soms gaat dat met een mensenleven ook.

Al heel vaak heb ik opgemerkt, dat we geen garantie hebben meegekregen toen wij deze wereld betraden.

Ik geef toe dat een flessenbon met het totaalbedrag van een kleine achtienduizend gulden wat teveel van het goede was

Als ik hard riep, wat juffrouw van den Berg dan weer geen goed idee vond, maar als ik dat zou doen, dan kon mijn moeder mij thuis horen. Zo dichtbij was het.

De presentator zag dat anders en maakte de opmerking dat, het was ‘s morgen tegen een uur of negen op Eerste Kerstdag, “Nu ook alle Elvis fans wakker waren”.

Aansluitend op het laatst geschreven stukje. Wat vormt een mens ? Ook, wat drijft een mens om zich te vormen ? Willen we gevormd worden ? Kan een mens drijven ? Zijn we te vormen ?