Grijze haren, in je kamer gaan
met bril en een teevee
Alleen gelaten eenzaam aan
zit niemand er dan mee ?
Uit liefde altijd klaargestaan
totdat het niet meer ging
Nu laten ze je begaan
voor hen een lastig ding
Het leven is niets meer dan zijn
elke dag iets dichterbij
het sterven, verlost van pijn
Die gedachte maakt soms blij
Later zullen ze denken aan
wat jij hebt doorgemaakt
Hoe ‘t einde kwam aan jouw bestaan
hun plichten soms verzaakt
Toch blijf je in hun hele leven
bestaan, als lichtje schijnen
Het is een liefdevol gegeven
dat moeders nooit verdwijnen
Dichterenbijpeter 
Geef een reactie