Beeldenstrijd

Heel lang geleden, al zovele jaren
waren er mensen, ‘t niet eens met elkaar
Op zich niets bijzonders, ook nu zien we daar
de verdeeldheid, en zo weer die tijd evenaren

Ook toen de protesten, geruzie, gesar
de bevolking in onmin, in disharmonie
Hier nu aanschouwen wij, de ironie
Nuchter gezien is het best wel bizar

De ramp wordt steeds groter, reusachtig, enorm
Is er geen redder, die ons samenbrengt ?
Er is toch al zoveel met kleuren gemengd
Het lost echt niks op, zo’n beeldenstorm

Wat geschied is herhaalt zich, kijk om je heen
nooit kwam er vrede, door slechts geweld
Juist in een wereld, waar iedereen telt
Hij zonder zonde, werpe de eerste steen