Warmte voelen

Het voelt als verlaten, een verschopte, verdreven
geen arm om de schouder, een poging betrachting
een boog om elk heen, een blik, geen minachting
een warme omhelzing, al was ‘t maar voor even
Waar heb ik dat aan verdiend, mijn vriend
dat gij mij, u zo van mij distantieert
Van verre het zij, dat gij ongegeneerd
schier egaal een vervreemding, van afstand beziend
Hoe lang gaat ‘t nog duren, deze kloof tussen mensen ?
Wanneer wordt het leven weer als vroeger, zo schoon ?
Kreeg ik het geschenk u te geven, te wensen
een knip met mijn vingers, en het was weer gewoon.
Dan rijst nog de vraag, hoe dat dan werkt
Was ‘t een genade, met een hand steeds te groeten ?
Was dat slechts een recht, wat nu is beperkt ?
Laten wij straks elkander dan warm weer ontmoeten