Samen te dragen

De tijden zijn veranderd, zoals nooit de tijden deden
allicht is in de loop der tijden, best wel veel geleden
Het lijkt soms of dat lijden dus, heel graag bij ons wil zijn
want zonder dat er lijden is, vermissen wij de pijn

Hoe kun je pijn nou missen, dat komt toch neer op zeer
wat zeer doet is niet fijn, en missen nog veel meer
Misschien dat pijn gepaard gaat, iets wat het vergezelt
wanneer iets werk’lijk pijn doet, de liefde dubbel telt

De liefde van het samen dragen, de half gedeelde smart
de liefde die steeds overwint, komt rechtstreeks uit je hart
Wat baat het ons om rijk te zijn, over heel veel geld beschikken
onze wereld maar niet verder kwam, dan mijn en heel veel ikken

Ja, tijden mogen transformeren, er is iets dat nooit verdwijnt
de zorg en liefde voor elkaar, hoeveel de tijd ook pijnt
Zo moeten wij, nee mogen wij, met vele schouders dragen
en waarom zoveel pijn er is, maar beter niet naar vragen