
De kamer is nog leeg en stil
heel even nog geduld
er wordt gezucht, een hard gegil
met huilen plots gevuld
Dan voor het eerst die lange gang
die ons zoveel meer kan leren
Zo gaan wij dan ons leven lang
om nooit te arriveren
De eerste kamer die w’ ontwaren
is de kamer van de jeugd
Er is nog veel om te ervaren
maak van die nood een deugd
En dan is daar die lange gang
die ons zoveel meer wil leren
Wij allen gaan ons leven lang
om nooit te arriveren
De tweede kamer maakt niet blij
staat boordevol met boeken
We moeten leren, ‘t hoort erbij
nog zoveel uit te zoeken
Weer is daar dan die lange gang
die ons zoveel meer moet leren
wij allen gaan ons leven lang
om nooit te arriveren
Dan de kamer van de arbeid
het zijn soms lange dagen
Over blijft dan weinig tijd
je draagt het zonder klagen
Even daar die lange gang
die ons zoveel meer zal leren
Wij allen gaan ons leven lang
om nooit te arriveren
Die kamer van het werken, heus
gaat door, lijkt op een achtbaan
Het leven hard en serieus
en ja, je moet wel doorgaan
Want dan is daar die lange gang
die ons zoveel meer mocht leren
wij allen gaan ons leven lang
om nooit te arriveren
De laatste kamers blijken klein
veel heb je losgelaten
Wat groter wordt is wel de pijn
als and’ren je verlaten
Toch is daar nog die lange gang
die ons zoveel meer wou leren
wij allen gaan ons leven lang
daar eens te arriveren
Klein ben je begonnen toen
de kamer leeg gebleven
De gang, nog zoveel willen doen
is langer dan je leven
Geef een reactie